Hier sta je niet bij stil als paardeneigenaar . . . Of jij wel? Laat ik eens een vast herkenbare situatie beschrijven die we als paardeneigenaar tegen kunnen komen. Bij jezelf, of bij een stalgenootje: 👉🏻 ‘Verdorie, m’n paard is kreupel of loopt niet goed.’ 👉🏻 ‘Ik heb het gevoel dat mijn paard wat onder de leden heeft. Hij/zij is niet zichzelf’. Kan je het vervolg al raden? 😉 Zodra er signalen bij je binnenkomen over het welzijn van je paard, wordt de gevoelige snaar geraakt en gaan de alarmbellen af. Bij sommigen zo hard, dat alle rampscenario’s de revue passeren en de situatie eigenlijk nog meer wordt versterkt. Je hoofd koel houden als je niet weet wat er aan de hand is met je paard, is voor velen onder ons een uitdaging. Kon je paard maar praten... Goed, er is vastgesteld dat je paard niet zuiver loopt of zich inderdaad niet lekker voelt. Daarin maak je zelf stappen of roep je hulp van de dierenarts in met als gevolg dat de scherpe kantjes eraf zijn: het probleem is (enigszins) vastgesteld en er wordt naar gehandeld. Die opluchting die je dan voelt is natuurlijk superfijn en je kan weer gaan denken aan het opbouwen van de training. Heerlijk!

Ik laat graag klanten aan het woord, maar wat vind ík wat je na een behandeling kan verwachten? 😊 Laat ik het aan de hand van veelgestelde vragen en praktijkervaring ook eens kort uitleggen in mijn eigen woorden. Een behandeling zet allereerst op veel vlakken, zowel mentaal als fysiek, dingen in werking bij je paard. Onderschat dit dus zeker niet! De meeste paarden laten tijdens de behandeling al merken wat er gebeurt, anderen zijn meer introvert en geven subtiele signalen af. En in sommige gevallen kunnen er bij jouzelf ook dingen loskomen, jullie zijn immers een team (wie kan daarover mee praten? 😉). Belangrijk is dan ook om jou en je paard de tijd te geven om de behandeling te verwerken. Ik zeg vaak: ‘kijk naar hoe het voor de behandeling was en hoe het over 3 weken is’. Verandering kan niet altijd van de ene op de andere dag plaats vinden, hoewel ik dit in praktijk wel met regelmaat tegenkom. Overigens is elke behandeling & paard uniek: ik beschrijf hier dus een paar standaard voorbeelden die ik regelmatig tegenkom in de praktijk. 💪🏻

👉🏻 ‘Ik heb de afstandsbediening van de achterhand eindelijk gevonden! En er is ook nog eens een extra vonkje 🌟 tussen ons overgeslagen’ 😁  Dit vertelde Alice met een grote smile op haar gezicht. Ik was een half jaar geleden bij haar geweest voor een eerste behandeling voor haar paard Donut 🐴. Ze vertelde dat ze Donut als ‘projectje’ 2 jaar geleden had gekocht en dat ze het liefst alles in haar uppie deed. Dit betekende voor haar dat ze het met haar eigen rijervaring en kennis wilde doen. Ze vertelde dat dit voor haar gevoel ook goed ging, de bekende ups en downs waren er natuurlijk, maar er zat een stijgende lijn in. En naast het rijden was de band tussen haar en Donut ook steeds beter geworden, hij was echt ‘haar’ paard geworden. Kortom; de dingetjes waar ze tegenaan liepen op de grond of in het rijden, dat losten ze samen als team op. 💪 Een uitgangspunt wat Alice erg fijn vond, omdat er volgens haar ‘zoveel meningen’ waren over van alles en nog wat in de paardensport. En dus besloot ze het met Donut in haar uppie aan te pakken.

📣 Vertel mij dit altijd vooraf! Of nou ja, in de praktijk zit het anders… meestal wordt het niet vertelt. Dan kom ik een stal binnen en begroet ik de eigenaar. Samen lopen we naar de stal van het paard in kwestie en spreken we voor de stal nog een paar dingen door. Dan heb ik het vaak al door; ‘iets wordt er niet vertelt’. Meestal hebben we de uitdagingen of het medisch verleden wel al besproken, dus dat kan het niet zijn. Goed, verder gaan en de behandeling starten… En dan, als ik al in stal sta en soms pas halverwege de behandeling, komt het hoge woord er uit: ‘Ze houdt niet van mannen!’ ‘Oh, normaal had hij je alláng de stal uitgetrapt’! Of, helemaal aan het eind van de behandeling: ‘Goh, heb haar nog nooit zo relaxt gezien. Wat bijzonder! Meestal doet ze *noemt gevaarlijk gedrag op, zoals bijten en slaan* en kan je niet in haar buurt komen. Fijn dat ze jouw behandeling wel accepteert!’. Ja, heel fijn. Achteraf 😉 Want verdorie, daar sta ik dan als typische man – met toch wel een mannelijk uiterlijk, denk ik zo - , bij een potentieel woest paard in stal die me hoogstwaarschijnlijk de stal uit had willen zetten – uhhh, trappen. Omdat hij of zij niet ‘van mannen houdt’ of bijna niemand zou ‘accepteren’. Hoe ga ik dit oplossen?

📣 Nieuwsgierigen & twijfelaars opgelet! Deze is voor jullie😊 ✅ Ben je iemand die graag ervaringen & succesverhalen van anderen leest? ✅Wil je liever vooraf wat lezen en weten wie er bij je paard langskomt? Dan heb je vast al eens op mijn Facebook pagina gekeken of hier op de website verhalen gelezen, toch? 😊 En waarschijnlijk ben je dan ook de enthousiaste reacties van paardeneigenaren die je voorgingen tegen gekomen! Ik word er altijd blij van, de updates die ik zowel voor als achter de schermen toegestuurd krijg. Enthousiaste reacties met een update worden bijvoorbeeld overal, spontaan, neergezet onder berichten op mijn pagina. Want naast de WhatsApp updates en succesverhalen die ik privé krijg, hoor en meemaak, vind ik het ook superleuk dat er openbaar enthousiaste verhalen te lezen zijn die spontaan gedeeld worden. Dat maakt het plaatje compleet voor mij👍🏻 

‘Kan je ook iets met gedrag?’🤷🏻‍♀️  ‘Kan je ook iets met lastig inbuigen of scheefheid’? ‘Kan je ook iets met de weerstand?’ ‘Kan je ook iets met … ?’ ➡️ Wat zou jij hier invullen, als het om jouw paard gaat? 😉 Karen stuurde mij zo’n ‘kan je iets met’ appje, waarin ze in een lijst opsomde waar ze tegenaan liep met haar paard Jovi 🐴. Niet willen inbuigen, vasthouden op 1 kant, een achterhand die ze er maar niet goed onder kreeg en die nu toch écht wel eens sterker zou moeten worden. Hulpen en aanwijzingen die – soms zelfs boos – werden afgeslagen door Jovi… De lijst was lang en ik merkte dat Karen alles goed in de gaten had. Verder was Jovi volgens Karen af en toe wel een eigenwijze merrie, maar een die zich goed gedroeg op stal en in de omgang. ‘Wel met een kleine gebruiksaanwijzing 😉’, sloot Karen haar verhaal af.

‘Help! Mijn paard schrikt & staakt…’ ‘Ik weet niet meer wat ik moet doen’, zuchtte Renee toen ze me belde. ‘Voor mij is een behandeling van jou de laatste optie, ik heb goede verhalen over je gehoord en wil het een kans geven. Anders denk ik er over na om mijn paard een jaartje op de wei te laten. Of misschien toch verkoop… Zo onderhand heb ik het allemaal wel geprobeerd en ik kan echt geen aanleiding vinden voor het staken!’ 🤷🏼‍♀️

‘Help! Mijn paard is gevaarlijk…’ 💣 Met deze uitspraak belde Janneke mij in augustus op. Janneke vroeg mij of ik iets kon betekenen voor haar paard Diva, die in de omgang gevaarlijk gedrag vertoonde naar mensen. Ze vertelde dat ze al veel had geprobeerd en nu actief bezig was met grondwerk lessen: ze werkte er hard aan om vanaf de grond de leider te worden van haar paard. Maar de stijgende lijn konden ze samen niet vasthouden. Diva bleef erg wisselvallig, de ene dag ging het goed en kreeg Janneke hoop, de andere dag voelde het voor haar alsof ze weer ‘terug bij af’ was. 🤷🏼‍♀️

“Some people will never like you, because your spirit irritates their own inner demons”… Wat ik hiermee bedoel? Dat ga ik je uitleggen! Want als jij net als ik gevoelig bent, zal je je vast herkennen in het volgende… Je bent vast wel eens iemand tegen gekomen waar je geen ‘klik’ mee voelde. Of misschien probeerde je wel naar een ‘klik’ te zoeken en aardig te blijven, omdat je deze persoon nu eenmaal vaker tegen zou komen tijdens je werk of in je vriendengroep bijvoorbeeld. Maar die vreemde, onverklaarbare houding van de ander naar jou en misschien ook nog dat onderbuikgevoel dat er iets niet lekker zat, ook al blijf je nog zo vriendelijk en aardig… Dat kon je misschien niet plaatsen. Ik vroeger ook niet. 😉 Ook ik heb mensen leren kennen in mijn leven die bij voorbaat al een hekel aan mij hadden of mij niet mochten, zonder dat ik wist waarom. Soms werd dat letterlijk zo verteld en bereikte mij dit via-via. Ik zou dit snel kunnen gooien op mijn misschien-iets-anders-dan-anders uiterlijk of mijn persoonlijkheid. Maar ja, gekwetst was ik toch en vroeger ging ik dan moeite doen om aardig gevonden te worden (tip: niet doen, ik leg straks uit waarom). Ik kon nooit verklaren waarom mensen zo op mij reageerden, nu kan ik dit gelukkig wel en een stukje daarvan deel ik graag met je. Ik kom dit namelijk ook tegen in mijn praktijk. Ik zie opluchting bij mijn klanten als ik dit specifiek voor hun situatie uitleg. Wat het ontrafelen van zo’n situatie nog makkelijker maakt, is het feit dat ik mee kan voelen en kan benoemen wat de uitdaging is. Nu geef ik je graag een algemene uitleg, zodat je beter kan begrijpen wat er gebeurd als je ook zo’n onverklaarbaar-niet-aardig-persoon mee hebt gemaakt.