Na alles wat Karen al had geprobeerd en de tijd die ze in Jovi stopte (met liefde, dat wel), bleef het gevoel dat er ‘iets’ niet klopte bij Karen hangen. Was het karakter, was er toch lichamelijk iets over het hoofd gezien? Deed ze zelf toch iets verkeerd? Het maakte Karen inmiddels onzeker, ook omdat het met haar andere paarden juist zo goed ging in de training. Waarom lukte het met Jovi dan niet? Met Karens eigen berg aan ervaring én deskundigen om haar heen, zou ook Jovi sprongen vooruit moeten maken. Uiteindelijk zuchtte Karens instructrice Joyce dat ook zij niet helemaal goed meer wist hoe ze Jovi verder kon begeleiden. Ze zag hoe toegewijd Karen was, maar de vorderingen die Jovi & Karen zouden moeten maken, bleven echt uit…

En zo raakte Karen in gesprek met Joyce over mij en mijn behandelingen. ‘Wie weet wat dit nog bij kon dragen, niet geschoten is altijd mis’, was het motto van Joyce. Op de vraag wat ik dan precies deed, kon ze geen antwoord geven want dat wist ze zelf ook niet. Ze had meerdere goede ervaringen gehoord en gezien in haar omgeving, in sommige gevallen was ze zelfs ronduit verbaasd geweest over de vorderingen van haar lesklanten. En ondanks dat wat Joyce wel wist te vertellen iets ontastbaars en ‘ver van mijn bed’ gevoel opriep bij de nuchtere Karen, waren ze het er beiden over eens: ‘wie weet helpt het…’.

Een paar weken na Karens gesprek met Joyce kwam ik bij Karen langs voor de eerste behandeling van Jovi 🐴. Karen begroette me enthousiast en vertelde meteen dat ze na het maken van de afspraak een stukje opluchting voelde, wat haar nieuwsgierig had gemaakt. Ze vertelde ook dat ze niet wist wat ze moest verwachten, ze had immers nog geen idee wat een behandeling dan precies was en hoe het dan zou gaan. Wel gaf ze aan dat ze open stond voor de behandeling van Jovi. Ik moest van binnen een beetje lachen toen Karen dit vertelde, want ik krijg regelmatig klanten die ‘van niets weten’ en enkel op aanraden van bijvoorbeeld stalgenoten of instructie mij inschakelen. Ik vind het altijd mooi om te zien dat mensen toch hun gevoel volgen en een behandeling inplannen, ook al weten ze niet wat ik precies doe en hoe ik te werk ga en hebben ze vooraf meer vragen dan antwoorden, zoals Karen. Dat er dan toch een afspraak wordt gemaakt voelt voor mij als een soort vertrouwen wat kostbaar is en dat waardeer ik!

De behandeling van Jovi verliep goed. Voor Karen was het een ‘eye-opener’, zoals ze het zelf beschreef. Ze kon goed de punten volgen waar ik Jovi aan het behandelen was: bij elk gevoelig punt waar een (fysieke) blokkade zat, had Karen een uitleg over hoe ze dit wellicht voelde tijdens het rijden en bij welke oefening. Samen konden we daarover mooi sparren en ik kon Karen laten zien waar Jovi nog meer blokkades kon hebben (en ook duidelijk had). Het waren maar hele kleine blokkades, die voor de deskundigen waar Karen normaal mee samenwerkt onzichtbaar waren geweest. En juist die kleine dingen kunnen voor bijvoorbeeld stagnatie in de training en ontwikkeling zorgen.

Voor mij was het duidelijk dat Karen gevoelig was en ze goed wist wat ze deed in de trainingen met Jovi: dat betekende ook, dat ze het verschil snel zou gaan opmerken. Karen kreeg een lach op haar gezicht toen ik haar dit vertelde: mijn compliment raakte haar, omdat ze zichzelf niet als 'gevoelig' beschouwde. Ergens merkte ze dat dit toch met haar resoneerde en ze sprak uit, dat dit misschien wel de reden was geweest dat ze toch deze afspraak had gemaakt: ze voelde dat er 'iets' niet klopte en dat ik er wellicht wat mee kon.

Het werd daarop stil tussen ons en ik merkte dat dit het juiste moment was om het diepere geestelijke werk te gaan doen. Dit pak ik ook altijd mee, ook al lijkt er ‘niets aan de hand’. Alle tools die ik aan boord heb, zet ik al tijdens de eerste behandeling in. Van daaruit ontstaat een krachtige basis op alle vlakken, waarop verder gebouwd kan worden.

En nadat ik klaar was met het diepere werk, zag ik Karen rustig naast Jovi staan. Ze friemelde wat met het halstertouw, terwijl Jovi relaxed haar hoofd liet hangen. Ik zag dat het diepere werk ook wat met Karen had gedaan (daarom zeg ik altijd vooraf: ‘je kan zelf ook wat voelen!’ 😉 ). Rustig begon ik te vertellen over de dingen die mij waren opgevallen tijdens de gehele behandeling. Karen schudde bij alles ‘ja’ en uiteindelijk zei ze: ‘wat een herkenning en bevestiging! Hier kan ik wat mee’. Toen ik haar uiteindelijk vroeg of ze zelf wat gevoeld had en of ze hier iets over wilde delen, antwoordde Karen: ‘Ja, ik heb wat gevoeld. Maar ik kan het niet delen, het is niet in woorden te omschrijven. Ik wist niet dat ik op zo’n manier gevoelig was. Ik moet het nog even laten zakken’. En dat was natuurlijk prima. Als je voor mijn komst nog niet veel over de behandelingen en mij weet, kan ik nog wel eens ‘een b.ommetje laten ontploffen’, zoals ik het zelf noem (positief 😉 ). Aan Karens verraste en ontspannen blik zag ik dat dit bij haar ook het geval was en dat ze het allemaal nog even wilde laten bezinken.

Verbaasd was Karen ook, toen ik voor Jovi geen vervolgbehandeling adviseerde. Het was voor mij vrij duidelijk dat Jovi op bepaalde gebieden wat aansporing nodig had, wat ondersteuning en ik had sterk de indruk dat Jovi dit heel goed op ging pakken. Zeker met de goede begeleiding die Karen al gaf. Ik denk dat ik Karen hiermee zelfs een beetje overrompelde, want ze had verwacht dat er wel een handjevol behandelingen nodig was gezien de lijst aan dingen waar ze tegenaan liep. Mijn suggestie voor Karen was om haar gevoel te volgen en weer een afspraak te plannen, wanneer ze er aan dacht.

Een maand of drie later kreeg ik weer een appje van Karen. Zeg maar gerust app, want waar ze eerst een lijst met ‘kan je ook iets met …’ stuurde bij het maken van de eerste afspraak, kreeg ik nu een uitgebreide update toegestuurd. Hierin had ze alle veranderingen opgeschreven, die ze niet alleen bij Jovi maar ook bij zichzelf had gemerkt. De rij-technische uitdagingen die Karen had, zoals het inbuigen en vasthouden en de ‘losse’ achterhand, waren compleet naar de achtergrond verdwenen.

Karens eerste reactie toen ze na de behandeling weer op Jovi stapte? ‘Goh, volgens mij is mijn paard opeens recht en ik ook!’. Haar instructrice Joyce was hier toevallig bij en moest lachen om haar opmerking, totdat ze met Karen en Jovi aan de slag ging en besefte dat er echt zo snel al wat veranderd was. Jovi wist beter wat ze met haar lichaam aan moest, ze leek zelfs zuiverder te lopen.

Joyce en Karen konden de weken erna goed de vorderingen van Jovi zien, voelen en bespreken: wat Karen voelde vanaf Jovi’s rug, kon Joyce perfect vanaf de grond uitleggen. Ook Joyce zag direct het vooral lichamelijke verschil bij Jovi en ze vond zelfs, dat de merrie vrolijker oogde. De enkele behandeling maakte dat Jovi een transformatie had ondergaan in slechts 3 maanden tijd: de training wierp eindelijk haar vruchten af! En ook Karen merkte dat ze een andere instelling naar Jovi had gekregen na de behandeling: ze voelde zich meer open en was zo blij en trots, dat Jovi eindelijk goed naar haar hulpen luisterde. Zelf schreef ze in haar appje, dat ze ook met een geruster gevoel op Jovi stapt tegenwoordig.

Het enige waar ze even aan moest wennen, was haar eigen lichaamshouding op Jovi. Doordat Jovi letterlijk anders in haar vel zit, moest Karen ook haar houding aanpassen en dat vond Karen de beste bevestiging die ze kon krijgen. 😄

Karen eindige haar appje met de vraag voor een vervolgafspraak voor Jovi en een algehele check voor haar andere vier paarden. En ze voegde toe, dat ze de 'kleine gebruiksaanwijzing' die Jovi had, nu nog makkelijker kon lezen. Dat was toch ook opmerkelijk en het vermelden waard, volgens Karen.

Tijdens de vervolgafspraak voor Jovi had ik een heel ander paard voor me staan: Jovi had inderdaad de behandeling super opgepakt. Haar spieren voelden soepeler aan en vooral in haar achterhand had ze een stuk meer kracht gekregen. Duidelijk was dat er een paard voor me stond, wat veel meer een ‘geheel’ was en zich nu dus ook kon laten begeleiden. Karen bevestigde dit enthousiast: ze vond het zo fijn, dat haar hulpen en aanwijzingen nu werden verwelkomt door Jovi (zoals ze het zelf beschreef 😉 ) in plaats van dat ze met een boze merrie te maken kreeg. Hier en daar kon ik nog een kleine blokkade vinden bij Jovi en ook kon ik nog wat mentale en fysieke spanning af laten vloeien. Het was niet meer dan een soort ‘puntjes op de i’ en op deze manier kan Karen vol vertrouwen de training nog verder blijven doorzetten. Met de Grand Prix als ultiem doel heeft Karen een trouwe partner aan Jovi en niets is mooier dan ook te merken, dat Jovi deze aanleg en ambitie (ook mentaal gezien!) in zich heeft. Niet elk paard is voor elk doel geschikt en met zo’n groot doel, was het voor Karen fijn om dit bevestigd te krijgen.

➖

De ‘Kan je ook iets met … ?’ vraag is een populaire vraag en wordt mij dan ook regelmatig gesteld. Vanuit daar gaat het balletje rollen, zoals ook bij Karen het geval was. Ik moet altijd glimlachen als ik deze vraag weer hoor of lees, want mijn antwoord is vrijwel altijd een volmondige ‘ja!’ en de succesverhalen zoals die van Karen schieten dan weer even door mijn hoofd.

Hoe een behandeling dan kan bijdragen aan een uitdaging die jijzelf misschien hebt met je paard? Dat zou je zelf mogen gaan ervaren 😉 Tijdens de behandeling krijg je vanzelf meer inzicht in hoe een behandeling nu echt in zijn werk gaat en wat ik doe. En aangezien alleen jij jouw paard super goed kent, zal je ook de subtiele maar zichtbare veranderingen kunnen gaan opmerken. Vaak al tijdens de behandeling zelf! Een standaard antwoord en standaard aanpak ken ik niet. Een behandeling is naast het fysieke werk wat wordt gedaan, ook vaak voelbaar voor jou als eigenaar. En een gevoel laat zich lastig in woorden omschrijven en is voor iedereen anders, toch? 🙂

Als je nieuwsgierig bent geworden en je ook zo’n ‘kan je iets met …?’ vraag of een andere uitdaging hebt, nodig ik je graag uit verder te lezen op mijn website. Hier kan je naast ervaringsverhalen van klanten ook een introductie lezen over de behandeling.

Voel maar of het bij jou en je paard past!

Liever meteen een afspraak plannen of vraag stellen? Dan mag je appen naar 06 - 527 320 52

Tot snel! 

Gary Aikema-Petiet  

*Met dank aan Karen voor het mogen delen van haar verhaal!