Na ons telefoongesprek planden we een afspraak in voor een behandeling van Diva. Toen ik op de vroege maandagmorgen het erf opreed, wachtte Janneke me al op. Met een voor mij bekende verslagen houding begroette ze me, waarna we doorliepen naar de stal van Diva. Diva stond in een hoekje met de oren plat en haar lichaamstaal sprak duidelijk: ‘Laat me met rust!’. Janneke zuchtte diep en vertelde dat het dagelijks een strijd was om Diva veilig uit haar stal te halen. De staleigenaren zetten Diva inmiddels ook niet meer buiten, omdat ze Diva het stempel ‘gevaarlijk’ hadden gegeven.

Ik besloot eerst verder met Janneke in gesprek te gaan, waarbij ik op afstand al het een en ander in werking zette voor Diva. Ongemerkt betrok ik Diva bij het gesprek. Janneke vertelde ondertussen over haar ervaringen met Diva, voornamelijk over situaties waarin Diva naar Janneke’s gevoel duidelijk liet merken dat er iets aan de hand was. Maar wat was er dan aan de hand? Janneke had al een en ander lichamelijk uitgesloten voor zover dit kon en ze was uiteindelijk, op aanraden van stalgenoten, bij grondwerk lessen uitgekomen. ‘Je moet laten zien dat JIJ de leider bent!’, werd Janneke veelvuldig verteld.

En het gekke was: Janneke had tijdens het rijden vrijwel nergens last van. Zodra Janneke opstapte, veranderde Diva en was ze redelijk door lastige situaties heen te rijden. Maar op de grond, tijdens het poetsen en de hele omgang was het volgens Janneke een drama. Diva pakte elke kans aan om te dreigen naar Janneke en als ze het signaal te laat oppikte of niet op tijd weg was, kon ze een bijt of trap nog net ontwijken. Janneke’s hulpvraag en verhaal waren voor mij inmiddels duidelijk. De vraag was nu: hoe dacht Diva hier over en wat had Diva met dit gedrag te vertellen? 🤷🏼‍♀️

Na ons gesprek nam ik verder de tijd om in te zoomen op Diva. Ik pakte haar bewust niet uit de stal, een voor haar veilige omgeving die ze duidelijk beschermde. Zittend op een krukje in de stalopening vervolgde ik de behandeling, met als resultaat dat Diva in haar veilige hoekje al snel begon te ontspannen. Ze accepteerde de behandeling zichtbaar, iets waar Janneke vooraf haar twijfels over had. Diva’s hoofd zakte, haar oren draaiden niet meer wild heen en weer en na een tijdje begon ze af en toe om te kijken naar ‘die gekke man op zijn krukje’. Uiteindelijk nam haar nieuwsgierigheid de overhand en kwam ze bij me staan. Met haar neus snuffelde ze aan mijn voorhoofd en handen. Op dat moment besloot ik met Janneke het gesprek aan te gaan over wat Diva met haar gedrag probeerde te vertellen.

De oorzaak van Diva’s gevaarlijke gedrag was er een die ik vaker tegenkom, hoewel het bij Diva toch wel extreem was uitgepakt. Ze had moeite met het verdragen van mensen in haar persoonlijke omgeving. Dit had verschillende oorzaken, die ik met Janneke kon bespreken. Janneke kon dit zelf weer koppelen en bevestigen aan de hand van ervaringen die ze met Diva had gehad, waarvan ze – achteraf gezien – al het gevoel had dat er iets was met Diva. De puzzelstukjes vielen voor Janneke op hun plek en dit had ook een weerslag op Janneke’s houding: ze voelde zich begrepen en ook haar houding werd meer ontspannen en open. Ze begon zelfs rustiger en langzamer te praten, iets waar Diva ook al meteen anders op reageerde. Toen ik vervolgens met Janneke besprak dat Diva haar energiebubbel en hoofd erg vol had zitten en ze dit ervaarde als een soort overspanning en kortsluiting in haar hoofd en energie, strekte Diva haar hoofd uit naar Janneke en gaf haar een duwtje. Janneke keek me daarop verward aan: normaal was Janneke aan de kant gesprongen, bang om gebeten te worden. Nu voelde het voor haar alsof ze een diepere verbinding met Diva had en ze automatisch begreep dat Diva oprecht contact zocht. Janneke noemde dit moment achteraf een van de meest bijzondere momenten die ze met Diva had gehad. 💎

Die diepe verbinding tussen Janneke en Diva was er een waar ik onder andere aan had gewerkt tijdens de behandeling. Op die manier kan Janneke beter onderscheiden wanneer Diva echt contact met haar zoekt en wanneer ze liever in haar eigen bubbel zit en het haar teveel is. Ik gaf Janneke tips hoe ze met dit gedrag om kon gaan in de situaties die voor haar gevaarlijk werden. En natuurlijk hielp ik Diva ook met het afvoeren van de spanning en kortsluiting die ze ervaarde, zodat ze met een schone lei verder kon. Ruimte maken in het hoofd, zodat er ruimte is om dingen te verwerken is voor veel paarden zeker niet overbodig en zelfs een belangrijk onderdeel van een behandeling. Als Diva in een voor haar gespannen situatie kwam (dit waren voor haar situaties waar veel prikkels waren), kreeg ze die kortsluiting en vocht ze letterlijk om haar eigen veilige ruimte te behouden.

Na drie weken kwam ik weer bij Janneke en Diva langs. Toen ik de stallen inliep, trof ik Janneke met een lach op haar gezicht aan. Ze stond Diva te poetsen en begroette me vrolijk. Na de eerste behandeling had ze me een paar keer een appje gestuurd over de vorderingen van Diva. Want al na de eerste behandeling ging het een stuk beter met Diva’s gedrag. Ja, ze had af en toe nog haar bijt- en trapneigingen, maar Janneke kon hier een stuk relaxter mee omgaan. Het escaleerde niet meer. En doordat Janneke stevig in haar schoenen bleef staan en haar plannen iets aanpaste aan Diva, kreeg Diva het vertrouwen in Janneke stapje voor stapje terug. Janneke vertelde dat ze voor haar gevoel steeds meer die ‘leider’ kon zijn voor Diva, waar anderen haar zo vaak op hadden gewezen. Trots vertelde ze dat de staleigenaren inmiddels hadden aangeboden om Diva weer buiten te zetten, zodat ze het contact met de andere paarden weer kon hebben en een frisse neus kon halen. Ook zij hadden gezien dat Janneke een goed samenspel met Diva had gekregen in die drie weken tijd. En als zij voor de stal langsliepen, kwam Diva soms zelfs met haar hoofd naar buiten voor een aai. Janneke had de staleigenaren na de behandeling een stukje uitgelegd over Diva’s gedrag en daar hadden ze geïnteresseerd naar geluisterd. Een van de doelen was uiteraard ook om Diva weer door anderen op de wei te laten zetten, zodat ze eventuele spanning ook daar kwijt kon. Het stempel ‘gevaarlijk paard’ was veranderd naar ‘een paard wat duidelijk laat merken wanneer iets teveel is’. Oftewel: een fijngevoelig paard wat haar grenzen aangeeft. 💪🏻

Dit alles maakte dat ik Diva tijdens de tweede behandeling ook op haar lichaam kon behandelen. Zelfs bij de achterhand, terwijl Diva er relaxed bij stond. En natuurlijk liet ze hier en daar nog weten wat ze er van vond en juist daar kon ik verder op ingaan met Janneke. Ik gaf Janneke nog een extra oefening mee, die ze in uitdagende situaties samen met Diva kon doen. Na deze tweede behandeling vertelde Janneke dat ze ook tijdens het rijden verschil begon te merken: Diva was beter bij de les, kon langer haar focus houden en leek niet meer zo snel overrompeld te zijn. Waar het rijden eerst nog het enige was waar Janneke een klein beetje voldoening uit haalde, vertelde ze nu dat ze zowel tijdens het rijden als in de omgang enorm aan het genieten was. Toen ik haar vroeg of ze Diva nog te koop wilde zetten (tussen neus en lippen door had ze dit in het begin verteld), was het directe antwoord: ‘Voor geen goud!’. 😄

Ik kom regelmatig paarden tegen die in meer of mindere mate ‘gevaarlijk’ gedrag vertonen. Soms extreem, zoals bij Diva, soms minder extreem. De eerste tekenen zijn vaak al een reden om eens te kijken naar hoe het komt dat een paard zo reageert. Natuurlijk kan er lichamelijk iets spelen, toch zie ik vaak dat er ook geestelijk veel ruimte is voor verbetering. En dat kan, zoals bij Diva, al heel snel voor een grote verbetering en vervolgens oplossing zorgen. Als je als eigenaar mee wil stappen en bereid bent te luisteren naar wat je paard te zeggen heeft, is een van de basisvoorwaardes voor verbetering al aanwezig. Met een enkele behandeling kan al enorm veel in werking worden gezet! Ik merk ook vaak dat eigenaren het fijn vinden dat ik mee kijk en gedrag - vanuit het paard gezien – uitleg. Iedereen heeft een paard om samen te kunnen groeien en die verbinding, bewust of onbewust, te kunnen voelen. En heb je er wel eens bij stil gestaan, dat hetzelfde geldt voor jouw paard?

Tot snel! 

Gary Aikema-Petiet  

*Met dank aan Janneke voor het mogen delen van haar verhaal